Prezbiopia to związana z wiekiem potrzeba noszenia okularów do czytania

Kiedy pismo w gazecie nagle wydaje się coraz mniejsze i trzeba trzymać ją coraz dalej, aby móc ją przeczytać – wtedy właśnie zaczyna się prezbiopia.
Prezbiopia nie ma nic wspólnego z dalekowzrocznością lub krótkowzrocznością, ani nie jest chorobą, ale po prostu oznaką starzenia się.
Zwykle objawia się około 45 roku życia.
Wystąpieniu prezbiopii mogą również towarzyszyć nawracające bóle głowy.
Każdy traci wzrok między 40. a 60. rokiem życia: naturalna soczewka traci swoją elastyczność.
Nasze metody chirurgiczne mogą jednak znacznie zmniejszyć lub całkowicie wyeliminować potrzebę stosowania okularów do czytania w starszym wieku.
Od około 40 do 45 roku życia czytanie z bliska staje się coraz trudniejsze – proces ten nazywany jest utratą akomodacji.
Soczewka traci swoją elastyczność, a oko traci zdolność adaptacji do warunków otoczenia.
Nie może już optymalnie przełączać się między widzeniem z bliska i z daleka.

Starczowzroczność nie jest chorobą, ale fizjologicznym procesem starzenia się i normalną utratą funkcji związaną z wiekiem.
Ma charakter progresywny, co oznacza, że wraz z wiekiem będziesz widzieć coraz mniej z bliska.

Obiektyw starzeje się

Prezbiopia występuje, ponieważ soczewka oka, podobnie jak cały ludzki organizm, starzeje się z biegiem lat.
Złogi wapnia zmniejszają elastyczność soczewki.
Mniej więcej od połowy życia soczewka traci zdolność adaptacji, co oznacza, że nie jest już w stanie łatwo przełączać się między widzeniem z bliska i z daleka.

Prezbiopia: zatrzymanie przy 60

Nawiasem mówiąc, prezbiopia dotyka wszystkich bez wyjątku – niezależnie od tego, czy wcześniej mieli wadę wzroku, czy nie.
Jednak akomodacja nie pogarsza się w sposób ciągły do końca życia.
Raczej zatrzymuje się około 60 roku życia.

Przed zabiegiem – badania wstępne

Podczas pierwszej wizyty u nas przeprowadzimy kompleksowy wywiad anamnestyczny.
Nie tylko szczegółowo odnotujemy przebyte choroby, operacje i przyjmowane leki, ale także wyjaśnimy, co szczególnie przeszkadza Ci w prezbiopii i jakie metody korekcji możesz sobie wyobrazić.
Udzielimy wyczerpujących informacji na temat różnych opcji korekcji prezbiopii.

Pełna kontrola wzroku

Następnie oczy zostaną dokładnie zbadane.
Określana jest dokładna ostrość wzroku i dokładny stopień prezbiopii.
Badana jest również siatkówka i mierzone jest ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Służy to określeniu, czy występują inne choroby oczu.
Oko jest następnie bardzo dokładnie mierzone.
Obejmuje to biometrię optyczną.
Jest ona uważana za najbardziej precyzyjną metodę pomiaru długości osiowej i przekrojów gałki ocznej.
Rejestrowana jest również krzywizna rogówki.
Odbywa się to całkowicie bezdotykowo przy użyciu lasera, który mierzy wzdłuż osi widzenia.
Metoda ta jest szczególnie bezpieczna i eliminuje niezauważalne błędy pomiarowe, takie jak te, które mogą wystąpić podczas pomiaru za pomocą ultradźwięków.

Badanie rogówki

Rogówka jest również dokładnie badana i mierzona.
Rogówka, termin techniczny to cornea (słowo pochodzi z greki i oznacza „róg”), chroni oko i jest, że tak powiem, „oknem” oczu – przechodzi przez nią światło.
Wraz z soczewką rogówka tworzy układ optyczny.
Aby zoptymalizować korekcję prezbiopii, tworzona jest precyzyjna mapa rogówki.
Tomografia rogówki służy do precyzyjnego pomiaru przedniej i tylnej ściany oraz grubości rogówki.
Badanie to służy do określenia wszystkich właściwości anatomicznych rogówki.
Na podstawie tej „mapy” określana jest moc refrakcyjna oczu, która odgrywa bardzo ważną rolę w chirurgii korekcyjnej.
W niedalekiej przyszłości będziemy również oferować inne bezbolesne badanie przedniej ściany rogówki – optyczną koherentną tomografię wykonywaną w przednim odcinku.
Badanie to jest bezdotykowe i można je porównać do badania USG.
Zamiast dźwięku wykorzystywane jest jednak światło lasera.

Badanie czoła fali

Na koniec przeprowadzane jest badanie czoła fali.
Wiązka światła wysyłana do oka jest precyzyjnie ogniskowana na siatkówce.
Z tego punktu czoło fali świetlnej rozchodzi się przez soczewkę i rogówkę.
Ta metoda badania może być wykorzystana do dokładnego określenia, gdzie wymagane jest leczenie laserowe w celu optymalizacji widzenia.

„Nie, nie chcę okularów”

Jeśli nie chcesz nosić okularów do czytania, okularów zmiennoogniskowych lub okularów trójogniskowych, istnieje kilka opcji chirurgicznej korekcji prezbiopii.
W EyeLaser oferujemy różne opcje korekcji prezbiopii.
Wspólnie wybierzemy najbardziej odpowiednią procedurę dla Ciebie.
W EyeLaser dostępne są następujące procedury korekcji prezbiopii: Monowizja, albo z

• Chirurgia laserowa lub z
• Chirurgia soczewek(wymiana soczewek refrakcyjnych, soczewki fakijne)

Wymiana soczewek, znana również jako wymiana soczewek refrakcyjnych, może być przeprowadzona przy użyciu wielu różnych, indywidualnie dostosowanych soczewek.
Oferujemy odpowiednie soczewki dla każdego rodzaju wady wzroku:

• soczewki jednoogniskowe (znane również jako „soczewki jednoogniskowe”, często stosowane w operacjach zaćmy).
• Soczewki toryczne (do korekcji astygmatyzmu)
• Najnowsza generacja soczewek wieloogniskowych (soczewki trójogniskowe, do widzenia z bliska i z daleka oraz obszaru pomiędzy nimi)
• Soczewki toryczne trójogniskowe (korygują prezbiopię i astygmatyzm)
• Soczewki fakijne, które są wszczepiane oprócz naturalnej soczewki.

Laserowa operacja oczu w przypadku prezbiopii Czystą prezbiopię można leczyć w chirurgii oka za pomocą laserowego profilu oka PresbyMax(najbardziej innowacyjny wariant) i monowizji.
Oznacza to, że powstaje jedno oko krótkowzroczne i jedno normowzroczne (zapewniające dobre widzenie na odległość).
Zaletą laserowej korekcji prezbiopii jest minimalna inwazyjność zabiegu.
W przeciwieństwie do operacji soczewki, oko nie jest otwierane, a zabieg laserowy ogranicza się do rogówki.
Z reguły osoby w wieku od 40 do 65 lat mogą skorzystać z tej opcji.

Czy masz już prezbiopię?

Nawiasem mówiąc, możesz łatwo sprawdzić, czy już zacząłeś rozwijać prezbiopię.
Skoncentruj się na czytaniu tekstu z bliskiej odległości, a następnie szybko spójrz na okno, zdjęcie lub telewizor, który znajduje się dalej.
Jeśli oczy przestawią się na widzenie na odległość dopiero po kilku sekundach (do momentu ponownego wyraźnego widzenia), należy zwrócić się do specjalisty.