Crosslinking w leczeniu stożka rogówki

Keratoconus to postępująca postać ektazji rogówki.
Postęp choroby można zatrzymać poprzez zwiększenie wiązań kolagenowych za pomocą CXL – wiązania krzyżowe zapewniają zwiększoną jędrność rogówki.

Sieciowanie i sieciowanie kolagenu

Stożek rogówki charakteryzuje się wypukłością rogówki spowodowaną nieprawidłową redukcją wiązań krzyżowych.
Wiązania krzyżowe łączą kolageny w tkance.
Jeśli jest ich zbyt mało, zaburzona zostaje biomechanika rogówki.
Rogówka staje się bardziej miękka, cieńsza i możliwe jest jej wysunięcie.

Połączenia krzyżowe w starszym wieku

Wiązania krzyżowe zwiększają się wraz z wiekiem – w rezultacie ciała stają się coraz sztywniejsze.
Z drugiej strony jest to powód, dla którego keratoconus ulega stagnacji w zaawansowanym wieku, a pogorszenie staje się mniej prawdopodobne.

Leczenie stożka rogówki metodą CXL

Sieciowanie ponownie zwiększa liczbę wiązań krzyżowych.
W rezultacie rogówka staje się jędrniejsza, a postęp stożka rogówki zostaje zatrzymany.

Jest to nowa metoda leczenia, która okazuje się bardzo skuteczna.
W badaniach i eksperymentach osiągnięto wzrost jędrności o 450%.
Efekt był wykrywalny w ciągu kilku godzin.

Proces sieciowania

Dwa główne elementy zabiegu CXL: witamina B2 (ryboflawina) i światło UV-A.

W zależności od wybranego rodzaju zabiegu, ephitel jest wcześniej usuwany.
Zabieg jest bezbolesny dzięki znieczulającym kroplom do oczu.
Następnie nakładana jest ryboflawina.
Po upływie czasu naświetlania na oko kierowane jest źródło światła (promieniowanie UV).

Wstawiona soczewka ochronna zapewnia, że proces gojenia nie zostanie zakłócony w ciągu pierwszych kilku dni.