EPI-ON czy EPI-OFF – co jest lepsze?

EPI-ON i EPI-PFF to dwie różne metody wykonywania sieciowania.
Nasi pacjenci często pytają nas, która metoda jest naszym zdaniem lepsza.

Sieciowanie EPI-OFF

EPI-OFF – klasyczna i oryginalna metoda sieciowania.
Nabłonek rogówki jest usuwany, aby ryboflawina mogła lepiej przenikać do leżących poniżej warstw.

Wskaźnik powodzenia jest bardzo wysoki i wynosi ponad 90%.
Jednak ze względu na usunięcie ephitelu nadal widzimy pewne wady tej procedury:

• Górna warstwa rogówki musi się zagoić – dłuższy proces gojenia
• Zwiększone ryzyko bólu, wrażliwość na światło
• Wyższe ryzyko infekcji z powodu otwartej powierzchni rogówki
• Może wystąpić lekkie zmętnienie i pogorszenie ostrości widzenia.

Sieciowanie EPI-ON

Zaawansowana wersja klasycznej procedury CXL: EPI-ON Crosslinking.
Porównywalnie skuteczna metoda z niższym wskaźnikiem powikłań.

W przypadku sieciowania EPI-ON nabłonek rogówki nie jest usuwany.
Pozostała część procedury jest identyczna jak w przypadku klasycznego sieciowania.
Dostosowując roztwór ryboflawiny i stosując akcelerator absorpcji, można osiągnąć ten sam efekt.
Ciągłe badania nad tą metodą wykazały, że wskaźnik powodzenia EPI-ON jest tak samo wysoki, jak w przypadku klasycznej procedury

EPI-OFF jest obecnie rzadko stosowany – najlepiej u pacjentów z bardzo aktywną ektazją rogówki.
Usunięcie ephitelu ma na celu osiągnięcie maksymalnego efektu w przypadku ciężkiej ektazji.

Porównywalny efekt, ale mniejsze ryzyko blizn, infekcji, mniejszy ból i krótszy proces gojenia – to główne powody, dla których zwykle pracujemy metodą EPI-ON.